Ο Bentham μπορεί να θεωρηθεί ο «πατέρας» του ωφελιμισμού, του φιλοσοφικού ρεύματος που θα εξελιχθεί στην νομική, ηθική και πολιτική βάση του οικονομικού φιλελευθερισμού και της κουλτούρας του καπιταλισμού. Ο Άγγλος νομοθέτης υποστηρίζει το δικαίωμα στην τοκογλυφία και την οικονομική ελευθερία, ενώ ανάγει σε υπέρτατο αγαθό την ηδονή και το όφελος.
«H Φύση έχει θέσει τους ανθρώπους υπό την κυριαρχία δύο ισχυρών αφεντάδων, του πόνου και της ευχαρίστησης. Μόνο από αυτούς εξαρτάται τι πρέπει να κάνουμε όπως επίσης αυτοί θα καθορίσουν το τι θα κάνουμε. Από τη μία πλευρά η σταθερά του σωστού και του λάθους, από την άλλη η αλυσίδα των αιτίων και των αποτελεσμάτων, είναι δεμένες στο θρόνο τους. Μας ορίζουν σε ό,τι κάνουμε, λέμε, σκεφτόμαστε…»
Έχει κουραστεί το μυαλό μου με τόση φιλοσοφία πια..πιστεύω πως το 'χετε αντιληφθεί :P
ΑπάντησηΔιαγραφήτέλος πάντων..εν μέρει διαφωνώ με την άποψη του "πατέρα" του ωφελιμισμού, διότι κατά την γνώμη μου ο πόνος και η ευχαρίστηση δεν είναι αυτά που θα μας κάνουν να πράξουμε κάνοντας αυτό που πρέπει..αλλά αυτά τα δύο έρχονται μετά την πράξη.
Δηλαδή θέλω να πω..πως εγώ κάνοντας κάποια πράγματα θα δεχθώ τον πόνο ή την ευχαρίστηση.
Βέβαια για να μην είμαι απόλυτη πολλές φορές γνωρίζουμε από την αρχή τι θα φέρει πόνο και τη ευχαρίστηση οπότε πράττουμε ανάλογα μ'αυτό που μας ωφελεί.Επίσης πιστεύω πως έχοντας ως υπέρτατη αξία το όφελος σιγά σιγά στρεφόμαστε προς τον εαυτό μας θέλοντας να κάνουμε πράγματα που θα βοηθήσουν μόνο εμάς, γυρνώντας την "πλάτη" στους γύρω μας.Τέλος θα συμφωνήσω με την άποψη πως τα αίτια και τα αποτελέσματα ορίζουν σε ένα βαθμό τι λέμε,τι κάνουμε και τι σκεφτόμαστε.
Μουφτόγλου Χριστίνα ΒΑ2
Εγώ συμφωνώ με τον Bentham ότι σε έναν άνθρωπο κυριαρχεί πόνος και η ευχαρίστηση . Αλλά δεν συμφωνώ ότι αυτά τα δυο καθορίζουν της πράξης μας , εν μέρη ναι μπορούν να μας επηρεάσουν πάρα πολύ ειδικότερα ο πόνος παρά η ευχαρίστηση...!!!Πιο συγκεκριμένα υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν της πράξης μας όπως είναι η αγάπη, η χαρά , στο περιβάλουν που ζει ένας άνθρωπος και πολα άλλα (όπως η ζήλια ). Τέλος πιστεύω ότι όλα αυτά είναι αλληλένδετα , δηλαδή ότι ορίζουν τι κάνουμε, λέμε και σκεφτόμαστε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΙορδάνης Αράπογλου Βα1
Εγώ εν μέρη συμφωνώ με την άποψη του Bentham ότι τόσο ο πόνος όσο και η ευχαρίστηση είναι δύο ισχυρές έννοιες κάτω από τις έχει τεθεί με κάποιο τρόπο η φύση του ανθρώπου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστόσο θα ήθελα να διαφωνήσω με την άποψη ότι η ζωή του ανθρώπου εξαρτάται και καθορίζεται αποκλειστικά και μόνο από αυτές.
Κατά την γνώμη μου η ζωή του ανθρώπου καθορίζεται σε ένα πολύ μικρό ποσοστό απο αυτές αλλά στο μεγαλύτερο το της μέρος κυρίως από τις επιθυμίες και τις προσδοκίες των ανθρώπων.Επίσης η ζωή των ανθρώπων καθορίζεται σε ένα μεγάλο βαθμό απο τα όνειρά τους και το στόχο να τα εκπληρώσουν.
Αυτή ήταν η γνώμη σχετικά με την άποψη του «πατέρα» του ωφελιμισμού.
Γκιγκόπουλος Ευθύμης ΒΑ1
Ιορδάνη, η ευχαρίστηση, το όφελος, συμπεριλαμβάνουν την αγάπη, τη χαρά, δεν τις αποκλείουν. Με όσα γράφεις, πιστεύω πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου ωφελιμιστή, λάθος κάνω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυθύμη, όσα γράφεις δεν έρχονται σε αντίθεση με τις παραδοχές του ωφελιμισμού. Απεναντίας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστίνα, γιατί κουράστηκες; Cogito ergo sum δεν είπαμε;
Βασικά όντως. Τώρα που ξαναδιάβασα την έννοια του ωφελιμισμού και την απάντησή μου συνειδητοποιήσα ότι και τα δύο έχουν άμεση σχέση και ότι δεν έρχονται σε αντίθεση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγνώμη για αυτή τη παρενόηση.
Γκιγκόπουλος Ευθύμης ΒΑ1
Θα έγραφα νωρίτερα, ΑΛΛΑ περίμενα χτες ένα μήνυμα το οποίο ποτέ δεν ήρθε, και δεν ήμουν σε φάση να φιλοσοφήσω. Ε, συμβαίνουν αυτά!Και επειδή ξέρω ότι δεν κοιμάται κανείς ήσυχος χωρίς να ακούσει την δική μου άποψη... Περνάω λοιπόν στο κυρίως θέμα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αν θα συμφωνήσω με τον ωφελιμισμό, θα εξαρτηθεί από μια διευκρίνηση. Σίγουρα η ζωή μας κινείται από την ευχαρίστηση και από τον πόνο, δεν νομίζω να διαφωνεί και κάποιος. Όμως το αν θα πράττουμε με μοναδικό σκοπό να πετύχουμε την ευχαρίστηση ή έστω να αποφύγουμε τον πόνο, θα εξαρτηθεί από το πως θα ορίσουμε την ευχαρίστηση μας και τους τρόπους με την οποία θα φτάσουμε σε αυτή. Εάν για παράδειγμα, για να φτάσουμε στην προσωπική μας ευχαρίστηση, χρειαστεί να πατήσουμε πάνω στις ζωές των υπολοίπων, διαφωνώ με τον θεωρητικό ωφελιμισμό. Εάν πάλι λειτουργούμε βάσει μιας λογικής που θα εξυπηρετεί το κοινό καλό, τότε συμφωνώ με τον ωφελιμισμό (αρκεί να μην σταματήσει η ανθρωπότητα να ψάχνει, να αναρωτιέται, να σκέφτεται και άλλες τέτοιες πνευματικές ασχολίες που κάποιοι απλά δεν αφιερώνουν χρόνο και για αυτές). Τώρα, για να μιλήσουμε και για το πρακτικό μέρος της υπόθεσης, ο ωφελιμισμός υπάρχει, και μάλιστα με την δεύτερη μορφή που τον περιέγραψα. Δυστυχώς, έτσι είναι το σύστημα και χάνω τις ελπίδες μου στο κατά πόσο μπορούμε να το αλλάξουμε...
Συνοψίζοντας, καλός ο θεωρητικός ωφελιμισμός αρκεί να εξυπηρετεί το κοινό καλό και όχι μόνο το ατομικό και εφόσον η ανθρωπότης συνεχίσει την αναζήτηση της αλήθειας. Διαφωνώ καθέτως με τον ωφελιμισμό όπως εφαρμόζεται, αλλά το κάνω εγώ και εσύ (ναι, εσύ αναγνώστη) είναι άλλο θέμα.
Γραμματικός Αδάμ Βα1
ΥΓ 8 παρά δημοσιεύω το σχόλιο. Like a boss!
"Μόνο από αυτούς εξαρτάται τι πρέπει να κάνουμε όπως επίσης αυτοί θα καθορίσουν το τι θα κάνουμε" δεν νομιζω πως συμβαινει κατι τετοιο η τουλαχιστον αν συμβαινει γινεται ασυνηδυτα γιατι εγω δεν σκευτομαι παρα ελαχιστες φορες αν αυτο που κανω 8α φερει πονο η ευχαριστηση απλα το κανω γιατι ετσι νιω8ω περισσοτερο ο εαυτος μου..αυτη η 8εωρια και χιλιαδες αλλες κλεινει τους αν8ρωπους σε κουτακια και τους κατηγοροποιει κατι που δεν ειναι δυνατον γιατι κα8ε αν8ρωπος αποτελει δικια του κατηγορια!ετσι τελικα δεν γινεται να ε3ηγουμε παντα μια πρα3η μας 100% γιατι πισω απο αυτην κρυβονται πολλα.π.χ. το να δωσεις σε καποιον που πειναει να φαει δεν το κανεις για να νιωσεις εσυ καλυτερα αλλα οταν το κανεις νιω8εις ομορφα!ΝΑ η διαφορα!δεν κινεις τα παντα με βαση εσενα-τον-πονο-και-την-ευχαριστηση- ας μην προσπα8ουν να τα ε3ηγουν ολα επιτελους γιατι αυτα που λενε ακουγονται πολυ χαζα μερικες φορες..
ΑπάντησηΔιαγραφήΡω3ανη Βα2